ปรัชญาแห่งธรรมชาติ ปรัชญาแห่งต้นไม้บอกว่า
เมื่อต้นไม้ถูกหักกิ่ง มันไม่เคยเสียเวลาให้กับความเจ็บปวดหรือท้อแท้
หากแต่พยายามยืดกิ่งแทงหน่อขึ้นมาใหม่
แล้วปล่อยกิ่งแห้งหักนั้น ให้ตกลงดินกลายเป็นปุ๋ยอันโอชะแก่ราก
เพื่อเป็นอาหารหล่อเลี้ยงลำต้นต่อไป
ความทุกข์ความพลัดพราก วันนี้มาเพื่อจะผ่านเลยไป
อย่ายึดมันเอาไว้ และก็อย่าปล่อยมันผ่านไปเฉยๆ
เก็บบางเสี้ยวมาแปรเป็น “อาหาร” แก่ปัญญาและจิตใจเราบ้าง
ทุกครั้งที่เผชิญกับ ปัญหาและความทุกข์
ขอให้คิดว่า เราเป็น “ต้นไม้” ยามถูกหักกิ่ง
แปรกิ่งที่หักให้เป็นปุ๋ย แปรปัญหาให้เป็นบทเรียน
ไม่เสียเวลากับความเจ็บปวด
แต่ให้ยืนหยัดขึ้นมาเหมือนต้นไม้ที่ผลัดกิ่ง แทงหน่อใหม่ทุกครั้งที่กิ่งหัก
ไม่ใช่เรื่องง่าย แต่ก็ไม่ยากเกินที่จะคิดทำ...
เมื่อต้นไม้ถูกหักกิ่ง มันไม่เคยเสียเวลาให้กับความเจ็บปวดหรือท้อแท้
หากแต่พยายามยืดกิ่งแทงหน่อขึ้นมาใหม่
แล้วปล่อยกิ่งแห้งหักนั้น ให้ตกลงดินกลายเป็นปุ๋ยอันโอชะแก่ราก
เพื่อเป็นอาหารหล่อเลี้ยงลำต้นต่อไป
ความทุกข์ความพลัดพราก วันนี้มาเพื่อจะผ่านเลยไป
อย่ายึดมันเอาไว้ และก็อย่าปล่อยมันผ่านไปเฉยๆ
เก็บบางเสี้ยวมาแปรเป็น “อาหาร” แก่ปัญญาและจิตใจเราบ้าง
ทุกครั้งที่เผชิญกับ ปัญหาและความทุกข์
ขอให้คิดว่า เราเป็น “ต้นไม้” ยามถูกหักกิ่ง
แปรกิ่งที่หักให้เป็นปุ๋ย แปรปัญหาให้เป็นบทเรียน
ไม่เสียเวลากับความเจ็บปวด
แต่ให้ยืนหยัดขึ้นมาเหมือนต้นไม้ที่ผลัดกิ่ง แทงหน่อใหม่ทุกครั้งที่กิ่งหัก
ไม่ใช่เรื่องง่าย แต่ก็ไม่ยากเกินที่จะคิดทำ...
มาเด้อ มาแสดงความคิดเห็น
ตอบลบน่าสนใจดีเข้ามาแล้วได้คติสอนใจ
ตอบลบ