ปรัชญาจากต้นไม้

ปรัชญาแห่งธรรมชาติ ปรัชญาแห่งต้นไม้บอกว่า
เมื่อต้นไม้ถูกหักกิ่ง มันไม่เคยเสียเวลาให้กับความเจ็บปวดหรือท้อแท้
หากแต่พยายามยืดกิ่งแทงหน่อขึ้นมาใหม่
แล้วปล่อยกิ่งแห้งหักนั้น ให้ตกลงดินกลายเป็นปุ๋ยอันโอชะแก่ราก
เพื่อเป็นอาหารหล่อเลี้ยงลำต้นต่อไป
ความทุกข์ความพลัดพราก วันนี้มาเพื่อจะผ่านเลยไป
อย่ายึดมันเอาไว้ และก็อย่าปล่อยมันผ่านไปเฉยๆ
เก็บบางเสี้ยวมาแปรเป็น “อาหาร” แก่ปัญญาและจิตใจเราบ้าง
ทุกครั้งที่เผชิญกับ ปัญหาและความทุกข์
ขอให้คิดว่า เราเป็น “ต้นไม้” ยามถูกหักกิ่ง
แปรกิ่งที่หักให้เป็นปุ๋ย แปรปัญหาให้เป็นบทเรียน
ไม่เสียเวลากับความเจ็บปวด
แต่ให้ยืนหยัดขึ้นมาเหมือนต้นไม้ที่ผลัดกิ่ง แทงหน่อใหม่ทุกครั้งที่กิ่งหัก
ไม่ใช่เรื่องง่าย แต่ก็ไม่ยากเกินที่จะคิดทำ...