มาแผ่เมตตากันเด้อคร้า
Dhamma Banhun
วันเสาร์ที่ 7 กรกฎาคม พ.ศ. 2555
สะพานชีวิต:เรื่องสั้นสะพานชีวิต
สะพานชีวิตที่ทอดยาว เส้นทางสีขาวที่ก้าวเดินในแต่ละก้าว
ถูกแต่งแต้มให้เป็นสีต่าง ๆ กันไป
บางก้าวเป็นสีที่สดใส บางก้าวเป็นสีเท่าหม่น
สลับสับเปลี่ยนกันไป ทำให้สะพานดูมีสีสัน
นั่นคือเส้นทางที่ทุกคน
จะต้องเดินไปตามบาทวิถี
หนทางสิ้นสุดอยู่ที่ใดทุกคนรู้
อยู่ที่ว่าเราจะก้าวเดินไปอย่างระมัดระวัง
หรือปล่อยจิตใจให้ล่องลอยโดยที่ไม่รู้ว่า
ย่างก้าวถึงไหนแล้ว
ในทุกย่างก้าวต่อไป จงเตือนตัวเองว่า
จะต้องแต้มสีสันในก้าวต่อไปให้สดใส
ดียิ่งกว่าเดิมจนกว่าหนทางจะสิ้นสุดลง
ตามทางข้างหน้ามันยังคงเป็นสีขาว
ที่รอสีสันมาแต่งแต้ม
เรายังคงก้าวเดินต่อไป ต่อไป
บนเส้นทางสะพานชีวิต....
ปรัชญาจากต้นไม้
ปรัชญาแห่งธรรมชาติ ปรัชญาแห่งต้นไม้บอกว่า
เมื่อต้นไม้ถูกหักกิ่ง มันไม่เคยเสียเวลาให้กับความเจ็บปวดหรือท้อแท้
หากแต่พยายามยืดกิ่งแทงหน่อขึ้นมาใหม่
แล้วปล่อยกิ่งแห้งหักนั้น ให้ตกลงดินกลายเป็นปุ๋ยอันโอชะแก่ราก
เพื่อเป็นอาหารหล่อเลี้ยงลำต้นต่อไป
ความทุกข์ความพลัดพราก วันนี้มาเพื่อจะผ่านเลยไป
อย่ายึดมันเอาไว้ และก็อย่าปล่อยมันผ่านไปเฉยๆ
เก็บบางเสี้ยวมาแปรเป็น “อาหาร” แก่ปัญญาและจิตใจเราบ้าง
ทุกครั้งที่เผชิญกับ ปัญหาและความทุกข์
ขอให้คิดว่า เราเป็น “ต้นไม้” ยามถูกหักกิ่ง
แปรกิ่งที่หักให้เป็นปุ๋ย แปรปัญหาให้เป็นบทเรียน
ไม่เสียเวลากับความเจ็บปวด
แต่ให้ยืนหยัดขึ้นมาเหมือนต้นไม้ที่ผลัดกิ่ง แทงหน่อใหม่ทุกครั้งที่กิ่งหัก
ไม่ใช่เรื่องง่าย แต่ก็ไม่ยากเกินที่จะคิดทำ...
เมื่อต้นไม้ถูกหักกิ่ง มันไม่เคยเสียเวลาให้กับความเจ็บปวดหรือท้อแท้
หากแต่พยายามยืดกิ่งแทงหน่อขึ้นมาใหม่
แล้วปล่อยกิ่งแห้งหักนั้น ให้ตกลงดินกลายเป็นปุ๋ยอันโอชะแก่ราก
เพื่อเป็นอาหารหล่อเลี้ยงลำต้นต่อไป
ความทุกข์ความพลัดพราก วันนี้มาเพื่อจะผ่านเลยไป
อย่ายึดมันเอาไว้ และก็อย่าปล่อยมันผ่านไปเฉยๆ
เก็บบางเสี้ยวมาแปรเป็น “อาหาร” แก่ปัญญาและจิตใจเราบ้าง
ทุกครั้งที่เผชิญกับ ปัญหาและความทุกข์
ขอให้คิดว่า เราเป็น “ต้นไม้” ยามถูกหักกิ่ง
แปรกิ่งที่หักให้เป็นปุ๋ย แปรปัญหาให้เป็นบทเรียน
ไม่เสียเวลากับความเจ็บปวด
แต่ให้ยืนหยัดขึ้นมาเหมือนต้นไม้ที่ผลัดกิ่ง แทงหน่อใหม่ทุกครั้งที่กิ่งหัก
ไม่ใช่เรื่องง่าย แต่ก็ไม่ยากเกินที่จะคิดทำ...
วันศุกร์ที่ 6 กรกฎาคม พ.ศ. 2555
สมัครสมาชิก:
บทความ (Atom)